Halo, Częstochowa, łączymy się z Rakowem, by podać sensacyjną informację – mecz piłkarski składa się z dwóch części gry! Tak jest, to nowinka technologiczna, pewne innowacja w przepisach, ale jednak: najpierw gra się do 45 minuty, a potem – po kwadransie przerwy – gra się od 45 minuty do dziewięćdziesiątej. Gorąca prośba dla mistrza Polski: prosimy, dostosujcie się. Inaczej będziecie mieć problemy.
No, może nie jest to wcale taka nowina, jak na przykład pięć zmian w meczu, bo jak obejrzeć archiwa różnych spotkań, to jak byk stoją tam zasady 2×45, ale zdaje się, że Raków – przynajmniej w Europie – jeszcze tej reguły nie przyswoił. Patrzymy bowiem na statystyki kolejnych spotkań i…
W pierwszej połowie ze Sportingiem miał zero celnych strzałów.
W pierwszej połowie ze Sturmem oddał zero celnych strzałów.
Pierwsza część gry z Atalantą to też zero celnych uderzeń.
Mecz na wyjeździe z Kopenhagą i jego pierwsza połowa to zero celnych strzałów.
Spotkanie z Kopenhagą u siebie i pierwsza część gry to jeden celny strzał. Pamiętacie to uderzenie, prawda? Kopnięcie z dystansu Piaseckiego, które musiał wyłapać Grabara, ale musiałby też wyłapać uczeń z trzeciej klasy podstawówki, regularnie przynoszący zwolnienia na WF.
Pierwsza połowa na wyjeździe z Arisem to zero celnych strzałów, ba, zero strzałów w ogóle.
Czyli w ciągu 270 minut, to jest – ponad czterech godzin, Raków był w stanie kopnąć na bramkę przeciwników jeden raz, gdy Piasecki w ramach rozpaczy postanowił rozśmieszyć Grabarę. Mogło się zdarzyć raz, mogło drugi, ale sześć razy z rzędu? To absolutnie nie jest przypadek, tylko wypadkowa tego, jak prezentuje się Raków po wejściu w mecz.
A prezentuje się marnie. Jest przestraszony, w fazie grupowej Ligi Europy to jest wręcz zesrany. Kompletnie nie wierzy, że może rywala czymś zaskoczyć, tylko chyba liczy, że ten poda mu piłkę i uda się coś wsadzić. Tak mogło być z Arisem u siebie, ale niech częstochowianie nam uwierzą na słowo: nie każdy przeciwnik będzie tak nierozsądny. Inni, lepsi, nie chcą rozdawać prezentów, tylko wolą grać w piłkę i swojego rywala karać. A Raków – taką postawą – na kary zasługuje.
I skoro po przerwie z mistrzem Polski potrafi być lepiej, to nie da się wszystkiego zwalić na brak umiejętności. Dało się przycisnąć Kopenhagę, dało Sporting. Ale tylko po przerwie. Przed przerwą Raków nie pokonałby Dzieci z Bullerbyn.
Nie ma sensu zwalać wszystkiego na napastników, którzy są w Rakowie, jacy są (dziś Piasecki wolał kłócić się o karnego niż strzelić na pustą). Rozmachu, jakości, pomysłu nie widzimy też w dziesiątkach, a przecież to miała być siła częstochowian. Yeboah, Kittel, Koczerhin, Nowak, Cebula… Gdzie oni są? Niektórych – Kittela, Cebuli, Nowaka – nie ma w ogóle, pozostali o swoich umiejętnościach przypominają sobie „trochę” za późno.
A może to też efekt zbyt zachowawczej taktyki? Może – szczególnie u siebie – trzeba ruszyć na przeciwnika, a nie robić po kątach? I jedno (dyspozycja swoich piłkarzy), i drugie (taktyka) jest do przemyślenia dla Szwargi.
Pewność jest natomiast absolutna co do tego, że Raków przed przerwą NIE ISTNIEJE.
WIĘCEJ O RAKOWIE CZĘSTOCHOWA:
