LIVE: Prośba do obu drużyn: grajcie tak, jak wyglądacie na papierze!

No i takie wieczorki to my lubimy. Co prawda w końcówce Śląsk i Lech trochę się opanowały, ale za tę przejażdżkę, na którą zabrali nas w pierwszej godzinie grania – będziemy wdzięczni aż do następnej kolejki. Remis z delikatnym wskazaniem na Kolejorza, który zwłaszcza w końcówce miał dwie dogodne sytuacje, by rozstrzygnąć ten mecz na swoją korzyść. Z drugiej strony – marne to dla nich pocieszenie, bo w trzech meczach poznaniacy zebrali jakieś osiemset siedemnaście więcej pochwał niż punktów. Tych ostatnich mają na koncie dwa – czyli pięć mniej od lidera, którym w tym momencie został… Śląsk.

Pamiętajmy – za Lechem już 10% sezonu!

Wymuszona zmiana Crnomarkovicia i musi wejść Tomasz Dejewski. Nie to, żebyśmy byli jakoś negatywnie do niego nastawieni, ale gdy kibice Lecha poruszają kwestię siły ławki rezerwowych, to wiedzą co mówią, piszą i krzyczą.

Nasze zdanie jest takie: pan Ishak musi mieszkać w bunkrze, a jeśli ma dom – to nie ma w nim ani jednej szyby. Piłka szuka go w taki sposób, że gdyby mieszkał koło szkoły, albo orlika, musiałby otworzyć hurtownię. Tym razem zablokowany, ale wystarczy mu pół metra wolnego miejsca, pół sekundy zawahania obrońcy, żeby oddać strzał, zazwyczaj w miarę celny i mocny. Christian kto? To może jeszcze przesadzona podjarka, ale początkowo wydawało się, że Gytkjaer będzie wspominany w Poznaniu latami. A może się okazać, że będzie wspominany do lata.

Jeśli ktoś liczył, że po przerwie będzie chwila na oddech – wyzbył się złudzeń już w jednej z pierwszych sytuacji. Nie dość, że akcja przed faulem w polu karnym niczego sobie, to jak ten Robert Pich wykonał jedenastkę… Skupienie. Rozbieg. Dynamika. I cyk, podcineczka nad zaskoczonym i wkurzonym Bednarkiem. Szósty gol, 50. minuta grania. Mamy 3:3!

Uch, chyba musimy się przejść, i to takim spokojnym tempem, bo ostatnie 45 minut spędziliśmy na potężnej karuzeli. Nawet po tej piątej bramce nie brakowało przecież okazji pod obiema bramkami i nie były to jakieś farfocle z połowy. Przecież ten strzał Celebana głową, po kapitalnej podcince nad obrońcami? Kurczę, wyjmujemy tę akcję (może poza samym strzałem, dość lekkim) i mamy najlepsze ligi świata. Jest szybko, jest dynamicznie, jest przebojowo. Jest paru magików, jest paru gości z instynktem, jest baniak Celebana.

Jest tak, jak chcieliśmy, żeby było. Ekstraklaso, warto było się męczyć przez te wcześniejsze dwa spotkania.

Nie zatrzymują się piłkarze we Wrocławiu, tym razem odpowiada Lech Poznań. Dobra centra Puchacza, Rogne zgrywa głową do Ishaka, a ten robi swoje – pakuje piłkę w stronę bramki, tym razem z dość ciężkiej pozycji, z bardzo ostrego kąta. Chyba futbolówka nie idzie w światło bramki, ale już tego nie sprawdzimy – dopada do niej Ramirez, który daje Lechowi wyrównanie, a swojej małżonce – cieszynkę z piłką w miejscu ciężarnego brzuszka.

Sympatyczne chwile. Zwłaszcza, że to nie gównogol udem w 94. minucie po drugim celnym strzale w meczu, tym razem dobrze bawimy się wszyscy.

Dwie dobre okazje Śląska Wrocław, Łabojko uderza mocno, niedaleko od okienka bramki Śląska, ale w sumie i ponad poprzeczką, i obok słupka. Musonda o wiele celniejszy, ale jego uderzenie zostaje między nogami Bednarka. Nie nadążamy za obiema drużynami i bardzo nas ten stan rzeczy cieszy.

Ho, ho, ho, ależ się zrobił mecz. Śląsk właśnie podwyższa na 2:1, co zresztą dzieje się w dość kuriozalnych okolicznościach. Scalet kompletnie niepilnowany domyka do środkowanie, uderza na bramkę i oczywiście trafia – Bednarek wybija piłkę jakieś półtora metra za linią. A mimo to sędzia potrzebuje dobrych dwóch minut, żeby dojść z VAR-em do porozumienia, co się stało w „szesnastce” Lecha Poznań.

Tak czy owak – mamy drugi gol dla wrocławian. Niespełna 20 minut mecz, a nam łeb chodzi jak w tenisie. I to takim z wysokiego poziomu. Zachęcaliśmy w tytule piłkarzy obu drużyn, zagrajcie tak, jak wyglądacie na papierze. No i na razie grają!

Książkowe rozegranie, można tylko cmokać z zachwytu. Moder na bok do Skórasia, ten płasko do środka, Tiba odgrywa ruletą, Ishak kończy w swoim stylu – trochę wślizgiem, trochę siłą woli, trochę groźną brodą, ale ważne, że prosto do siatki. Mocny początek w wykonaniu Lecha Poznań, ale przede wszystkim kolejny dowód, że Ishak należy do dość wąskiej grupy napastników, którzy zazwyczaj są dokładnie tam, gdzie spada piłka.

A Tiba, jeśli tak chciał dograć… Maestria.

Mateusz Klich? International class.

Oczywiście o ile nie gra akurat w kadrze.

Co ten Klich! #LIVLEE #Klich pic.twitter.com/zmhwMgF4u0

— Tomasz Lubczyński (@TLubczynski) September 12, 2020