Naprawdę rzadko ogląda się spotkania, w których padają cztery bramki, a w których najgłośniej cmokamy nie nad trafieniami, a nad asystami i asystami drugiego stopnia. Dziś na Old Trafford właśnie coś takiego miało miejsce. Druga linia Manchesteru United dała dziś pod tym względem takie show, że owacje słychać będzie jeszcze na długo po spuszczeniu kurtyny po wieczornym spektaklu w „Teatrze Marzeń”.
Gol na 1:0? Penetrujące zagranie Rooneya do Mkhitaryana i odegranie Ormianina piętką do Ibrahimovicia, któremu pozostało tylko puścić piłkę obok interweniującego Adriana. Interweniującego, dodajmy, zgodnie z myślą: piłka może przejść, przeciwnik – dopiero po zostawieniu mu dziury w nodze.
Ale my nie o tym, bo maestrii było dziś znacznie więcej niż młócki. Bramka na 2:1? Valencia przecina linię obrony West Hamu zagraniem do Mkhitaryana, a ten dostrzega ustawionego idealnie Martiala. Drugie trafienie Francuza, to na 3:1? Tym razem kunsztem popisuje się Ibrahimović, który zagrywa przez dwie linie zasieków ustawionych przez Młoty do Valencii, a temu pozostaje obsłużyć Martiala i dać mu skompletować dublet. 4:1? Debiutujący w tym sezonie Schweinsteiger delikatnym lobem zagrywa do Andera Herrery, a ten za pan brat z altruizmem odgrywa będąc już praktycznie w piątce Adriana do Ibrahimovicia.
Nie mamy żadnych wątpliwości – po pierwsze, United jako zespół wyglądał dziś przekonująco i może nie wbił rywala w ziemię, ale też na nic szczególnego mu nie pozwolił. Była pewność w obronie – gola zawalił wypluwając piłkę po strzale Payeta z dystansu De Gea, za to na podejście pod jego bramkę obrońcy United już nie pozwalali – była też kreatywność w ataku, gdy rozstrzygały się losy meczu. Po drugie – ogromny plus stawiamy dziś przy nazwisku Henrikha Mkhitaryana. Na takiego Mikiego, jakiego oglądaliśmy dziś czekało całe Old Trafford. Król asyst Bundesligi zagrał dwie genialne patelnie i jeśli ktoś każe mu uzasadniać swoją przydatność dla United, akcje po których padały bramki na 1:0 i 2:1 powinien pokazywać na pierwszym miejscu.
Słowem – tak jak przez cały sezon nie mieliśmy powodów, by dziwić się niezadowoleniu kibiców United, tak dziś żaden z kilkudziesięciu tysięcy, którzy jak zwykle szczelnie wypełnili Old Trafford, nie miał prawa opuszczać stadionu bez przesłanek do spoglądania z większym optymizmem w przyszłość. Co ciekawe – akurat po meczu, w którym Jose Mourinho nie zasiadał na ławce rezerwowych za zachowanie w ligowym meczu z West Hamem.
***
W niemałym szoku opuszczali za to The Emirates fani Arsenalu, który po trzech kwadransach meczu z Southampton przegrywał już 0:2 i do samego końca nie potrafił się podnieść.
Pytanie – czy akurat w meczu z tym rywalem brak wygranej to dla Kanonierów takie wielkie zaskoczenie?
Styczeń 2015, Premier League: Southampton – Arsenal 2:0
Grudzień 2015, Premier League: Southampton – Arsenal 4:0
Luty 2016, Premier League: Arsenal – Southampton 0:0
Wrzesień 2016, Premier League: Arsenal – Southampton 2:1
Dodając do tego dzisiejszy mecz:
Listopad 2016, EFL Cup: Arsenal – Southampton 0:2
… okazuje się, że Arsene Wenger z niepozornym Southampton ma jeden z najgorszych bilansów ostatnich dwóch lat. Święci nie tylko zepsuli mu ubiegłoroczne święta, gromiąc jego podopiecznych 4:0 w Boxing Day, ale sięgając pamięcią nieco dalej – w 2014 roku to właśnie oni wykopali Kanonierów z rozgrywek EFL Cup.
Patrząc zaś na to, jak padły obie bramki, trzeba powiedzieć jedno – powtarzalność dziś zdecydowanie była domeną gości.
***
Wydarzeniem wczorajszych meczów w EFL Cup (Liverpool – Leeds 2:0 oraz Hull – Newcastle 1:1 po dogrywce, 3:1 dla Tygrysów w karnych) była bramka Benjamina Woodburna dla The Reds, która uczyniła 17-latka najmłodszym strzelcem w historii klubu. Bijąc przy tym nie byle kogo, bo Michaela Owena, który 6 maja 1997 pokonał golkipera Wimbledonu mając 17 lat i 143 dni. Woodburn wyprzedził go o 98 dni.
Benjamin Woodburn najmłodszym strzelcem w historii @LFC! W momencie zdobycia bramki z @LUFC miał 17 lat i 45 dni https://t.co/sW2JrpNx4K
— Eleven Sports PL (@ElevenSportsPL) 30 listopada 2016
