Jak co poniedziałek… PAWEŁ ZARZECZNY

Ja to mam pecha, jak Franek Dolas. Co chcę dobrze, wychodzi słabo, a przecież to ja mam rację, zawsze. Tak ma górne trzy procent, niezrozumienie. Coś jak Kopernik mówiący, że to Ziemia kręci się wokół Słońca, a nie  – co widać przecież – na odwrót! I że Ziemia nie jest płaska (tylko nie mówcie, że okrągła – jest kulista). Cóż, pionierzy giną od strzałów w plecy i taki mój los również. Widzę to po tekście o Darcy’m Wardzie.

Tysiące ludzi nie zrozumiało, setki chciałyby mnie zabić, za to iż ich wskazałem jako winnych.  Tak, bo to dla was ścigają się po sto na godzinę bez hamulców, i z waszych biletów kupują jeszcze mocniejsze silniki. Nie chciałbym używać niestosownych porównań historycznych, ale psychologiczne mogę. Znany jest syndrom zrzucania z siebie odpowiedzialności, symbolicznego odkupienia winy – tak, to nie ja jestem winien.

Zachowaliście się jak stado baranów. Przewidywalnie. Co wzmacnia jedynie moją chorobę – udrękę bycia inteligentnym.

Natomiast co do Warda – bardziej od mojego tekstu zdziwił mnie tytuł w gazecie „Lekarze dają nadzieję”. Wczytałem się w tekst, jednak pełen nadziei. A tu – że dają nadzieję, że zacznie ruszać ręką!

Mój Boże, o co ta dyskusja, poza tym, że niczego nie da? Ten sport, małomiasteczkowy, daje emocje kosztem żywych ludzi. Cyrk obwoźny połączony z szafotem.

A wy, tylko widownia, tak jest!

*

Miałem coś przewrotnego napisać. Na przykład:

*

Piast zasłużonym liderem…

Ostatni w tabeli Górnik…

Zawisza dołuje w I lidze…

Dolcan ma Dźwigałę…

Ruch gra w kratkę niebieską…

Oczywiście spóźnił się Jodłowiec…

Ceramika trzyma się nieźle…

Yankees szykują się do sezonu…

Miedź z Tarasiem wygrywa…

Bielsko czeka na trenera…

Albo Lechia…

Łagodni byli sędziowie, tylko osiem żółtych…

Korona uratowała remis…

I Legia również…

*

No więc gdybym zechciał, bym wam wprost naubliżał, jak wy mnie. Najprościej, pierwszymi literami poprzedniego, nudnego mega akapitu – ale mógłby się spodobać, poza Yankees bardzo zrozumiały. Cos dla ludzi. To dlatego dziś w Zetce wymienili inteligentnych dziennikarzy, ale niezależnych, na wróżbitę. Ja, na szczęście, nie piszę na zamówienie (to znaczy piszę, ale nie za grosze) i pozwólcie, że pozostanę z wieloma ludźmi w stanie wrzenia. To bardziej twórcze niż marazm. A ze można się sparzyć? Ja tak mam cale życie.

*

Akurat 35-lecie Solidarności. Napisze tyle… W 1980, w sierpniu, urodził się mój syn, a jego mama była z Gdańska, ze Stogów jak Wałęsa (piszę „była” – w tym roku odeszła od nas, chora na raka). Jej bracia – obaj stoczniowcy. Obserwowałem to z bliska i byłem wniebowzięty. Po pierwsze bunt przeciw mocniejszym. Po drugie chwilowa wolność, ale taka pełną piersią. 10 milionów Polaków zapisało się do Solidarności (komuchy miały 3 miliony). To było tak, jakby wygrać Ligę Mistrzów startując z 3 ligi!

Szybko nas spacyfikowali, na lata. I przyszedł rok 1989. Raz w życiu gdzieś się zapisałem – do Solidarności. Koledzy wybrali mnie szefem Komisji Zakładowej w Piłce Nożnej. Żebym walczył o ludzi. Szefowie nie należeli…

Niestety, objawiło się to u Polaków, co mądrze opisał Sienkiewicz: nie dość, że nie wszyscy chcą razem, to każdy w swoją stronę, byle jak najwięcej w garści zostało…

I tak żeśmy się wzajemnie rozkradli, podzielili, co dotyczy też sportu i jego widowni.

W każdej rodzinie jest jedna osoba, która kieruje się dobrem wspólnym, nie więcej niż jedna. I taką należy odszukać, wspierać i pomagać.

Ja doskonale zdaję sobie sprawę, że choć nawołuję do rozsądku, i do zgody, i do uśmiechu – nikt mnie nie traktuje poważnie.

To świadczy jedynie o tym, że ludzie w większości sami nie są zbyt poważni.

A wracając do Solidarności – jest jak Powstanie Warszawskie. Chwalebne, i przegrane.

Każdy w swoją stronę. Jak mówił Bismarck – dać Polakom wolność, niech rządzą, a sami się wykończą…

Możecie się jeszcze ocknąć.

PS Aha, jak odzyskaliśmy wolność, każda redakcja mogła przejąć tytuł na własność, Jak Polityka (do dziś), a dziennikarze się wzbogacić. Nam wmawiano, że mamy na to szansę, bo w we właściwej Komisji (Likwidacyjna, RSW) jest nasz czlowiek, futbolista zapalony i do tego patriota.

Sprzedał nas wszystkich jakiemuś tirowcowi spod Konina.

Nazywał się, nie ten spod Konina tylko ten decydent, wiecie jak?

Donald Tusk.

Wtedy wolna Polska sprzedała mnie po raz pierwszy.