Peszko w pierwszym składzie, hasający po skrzydle, podczas gdy Kuba tylko się przygląda. Umówmy się: to wielce prawdopodobny scenariusz na mecz kadry z Irlandią, bo to “Peszkina” większość przymierza do wyjściowej jedenastki, podczas gdy Błaszczykowski, wiadomo, zostanie w kapciach. Tak się złożyło, że ów scenariusz do pewnego stopnia korespondował z dzisiejszym meczem Dortmundu i Kolonii, który był interesującym testem dla Sławka (za rywali miał Reusa i Schmelzera, graczy przecież nieprzypadkowych), ale i chętnie przyjrzeliśmy się aktualnej formie byłego kapitana kadry. Wnioski?
Szczerze mówiąc, początek Peszko miał fatalny. Strata jedna, druga, niedokładne podania, a już gdy Kagawa odebrał mu piłkę pod polem karnym BVB, pomyśleliśmy, że to koniec. Spalił się i tyle. Ale im dalej w las, tym było lepiej. Mecz się rozkręcał i rozkręcał się też Sławek. Ale nie będziemy was czarować – porywających rajdów w ofensywie za wielu nie było. Taki zdarzył się tylko raz, choć przyznamy, wyglądał całkiem efektownie. Schmelzer został w blokach, a szybkość Peszki zrobiła różnicę, dzięki czemu dał on początek jednej z groźniejszych kontr Kolonii (śmiało mogła paść z tego bramka, Deyverson po podaniu Ujaha wyszedł sam na sam). To jednak jednorazowy przebłysk, fakty są bowiem takie, że Polak z przodu często był zagubiony.
Ale na grze z przodu rola dzisiejszego skrzydłowego się nie kończy i trzeba powiedzieć, “Peszkin” naprawdę nieźle wyglądał w obronie. Zanotował więcej odbiorów niż Olkowski. Był autentycznym wsparciem dla defensorów. Trzymał dyscyplinę taktyczną, ale i walczył ostro, nikomu nie odpuszczał. Jeśli mielibyśmy wybierać między kryjącym na radar Rybusem (na podstawie jego niedawnego meczu z CSKA), a walczącym jak dzik Sławkiem, który chętnie włoży głowę między nogi rywala byle zatrzymać akcję, to chyba skłanialibyśmy się ku graczowi Kolonii. Szczególnie, jeśli włączyć go do pary z Olkowskim, bo widać, że panowie dobrze się rozumieją, chętnie ze sobą grają, zarówno z przodu jak i w tyłach potrafiąc się asekurować. Wychodzi im ta współpraca, to widać gołym okiem.
Co u Błaszczykowskiego? Dostał dziś pół godziny. Za wiele nie poszalał, jak i cała Borussia był trzymany na dystans. Zerwał się w gruncie rzeczy raz, a co ciekawe, po stronie Polaków, bo wymieniał się pozycjami z Reusem. Zabrał Olkowskiego na karuzelę, wpadł w pole karne mijając jeszcze jednego rywala – zapachniało starym, dobrym Kubą, który wychodził na finał Ligi Mistrzów w pierwszym składzie i na takim poziomie potrafił się wyróżniać. Tych dobrych momentów było jednak trochę za mało, by już obwieszczać triumfalny powrót Błaszczykowskiego do formy. Czekamy dalej.
Podania Kuby
Podania Peszki
Odbiory Peszki
Bloki Peszki
Podania Olkowskiego
Źródło grafik: Squawka.com
