10 najlepszych filmów (i seriali) dokumentalnych o piłce nożnej

W poprzednią niedzielę przedstawiliśmy wam ranking najlepszych filmów fabularnych o tematyce piłkarskiej, a dziś – zgodnie z zapowiedzią – kolejna odsłona tego mini-cyklu. Zestawienie 10 najlepszych dokumentów o piłce nożnej.

RANKING NAJLEPSZYCH DOKUMENTÓW PIŁKARSKICH

Kilka słów o kryteriach.

Podobnie jak poprzednim razem apelujemy, by nie rozdzierać szat o poszczególne pozycje. Mamy bowiem do czynienia z listą naprawdę kapitalnych produkcji, z których każda zasługuje na wielkie uznanie. Jest rzeczą gustu, którą ocenimy wyżej. Zresztą znakomitych dokumentów o futbolu stworzono już tak wiele, że pod rankingiem znajdziecie jeszcze długą listę tytułów, które nie załapały się do TOP10, a wypada o nich przynajmniej wspomnieć.

Co braliśmy pod uwagę przy tworzeniu zestawienia? Najogólniej rzecz ujmując – rozmach danego filmu/serialu dokumentalnego. Jego tematykę, ilość unikatowych materiałów archiwalnych bądź insiderskich, ale też czysto artystyczną wartość danej produkcji. Tutaj wsparcia udzielili nam ludzie znający się na kinematografii lepiej od nas. Choć generalnie staraliśmy się doceniać w pierwszej kolejności filmy interesujące niż efektowne montażowo czy wizualnie. A najlepiej te, które łączą w sobie wszelkie walory. No i trzeba dodać, że pominęliśmy dokumenty traktujące o szeroko rozumianym świecie kibicowsko-chuligańskim. Doszliśmy do wniosku, że stanowią one raczej materiał na osobny ranking.

Na dobra, oto TOP10.

10. TOM POZNAJE ZIZOU

• produkcja: Niemcy
• rok produkcji: 2011
• reżyseria: Aljoscha Pause
• film do obejrzenia na: DVD / Blu-ray / Google Play

Produkcja jedyna w swoim rodzaju. Dokument autorstwa Aljoschy Pause opowiada o losach Thomasa Broicha – niemieckiego piłkarza, którego fani Bundesligi mogą kojarzyć m.in. z występów w barwach Borussii Moenchengladbach. Na początku XXI wieku Broich występował w niemieckiej młodzieżówce i był postrzegany jako jeden z największych talentów w kraju, obok takich postaci jak Lukas Podolski czy Bastian Schweinsteiger. No ale Broich nie poszedł jednak ostatecznie w ślady swoich słynnych kolegów. W wieku 29 lat grał już w lidze australijskiej.

Film “Tom poznaje Zizou” umożliwia nam przeżywanie tych wszystkich wzlotów i upadków razem z Broichem, który okazuje się być niezwykle intrygującą postacią, dalece odbiegającą od stereotypów dotyczących piłkarzy. Kamera towarzyszy Niemcowi aż przez osiem lat jego kariery. Dokument spotkał się z niezwykle ciepłym odbiorem w Niemczech i został obsypany nagrodami. Zasłużenie, proszę pana, zasłużenie.

9. TEN DRUGI FINAŁ

• produkcja: Holandia / Japonia / Włochy
• rok produkcji: 2003
• reżyseria: Johan Kramer
• film do obejrzenia na: YouTube

30 czerwca 2002 roku Brazylijczycy pokonali 2:0 Niemców w finale mundialu. Tego samego dnia toczył się jednak jeszcze jeden mecz, który – przynajmniej dla ludzi emocjonalnie zaangażowanych w to spotkanie – urósł do rangi wielkiego finału. “Ten drugi finał” to starcie reprezentacji Bhutanu z reprezentacją Montserratu. W tamtym momencie były to dwa najniżej notowane zespoły w rankingu FIFA, a zatem przegrany niejako oficjalnie musiał zaakceptować status najgorszej drużyny narodowej na Ziemi. Przyznacie, że spory ciężar gatunkowy jak na pojedynczy mecz.

Kulisy tej ekscytującej konfrontacji w swoim dokumencie zaprezentował reżyser Johan Kramer.

“Ten drugi finał” (2003; źródło: fifa.com)

Dzieło Kramera to naprawdę fascynująca opowieść o najbardziej pierwotnej i chyba najpiękniejszej stronie futbolu. Jeżeli sobie przypomnimy o wszystkich skandalach sędziowskich – umówmy się, że momentami dość odrażających – jakie towarzyszyły mundialowi w Korei i Japonii, to można się właściwie zastanawiać, czy to tytułowy “drugi finał” nie był przypadkiem tym, który zasłużył na to, by częściej o nim wspominać. Nie chcemy tu uderzać w przesadnie patetyczne tony i szermować wielkimi hasłami, ale dokument o rywalizacji Bhutanu i Montserratu z czystym sumieniem polecamy.

8. BOBBY ROBSON: WIĘCEJ NIŻ TRENER

• produkcja: Wielka Brytania
• rok produkcji: 2018
• reżyseria: Gabriel Clarke, Torquil Jones
• film do obejrzenia na: Amazon Prime

Największą siłą tego dokumenty – jak i każdego innego, żadne to odkrycie – jest fakt, iż opowiada historię naprawdę nietuzinkowego człowieka. Sir Bobby Robson niewątpliwie był szkoleniowcem jedynym w swoim rodzaju, potrafiącym rozkochać w sobie zawodników i współpracowników. Jednak trzeba oddać twórcom honor – nie zmarnowali potencjału tkwiącego w życiorysie legendy brytyjskiego futbolu. Wręcz przeciwnie – Gabriel Clarke i Torquil Jones wycisnęli ten potencjał jak cytrynę. Odkryli przed widzami smakowite materiały archiwalne, zgarnęli rozmówców z najwyższej półki – Mourinho, Guardi0la, Ronaldo, Gascoigne, Ferguson… – i złapali doskonały balans pomiędzy chwilami śmiechu oraz wzruszenia.

Co tu dużo mówić, kapitalnie się to ogląda. Nawet jeżeli nie załapaliście się na czasy trenerskiej aktywności Robsona, obejrzyjcie ten dokument. Pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika piłki. Ostatecznie sir Bobby należał właśnie do ludzi, którzy nawet oddychają futbolem.

7. SUNDERLAND AŻ PO GRÓB

• produkcja: Wielka Brytania
• rok produkcji: 2018
• reżyseria: m.in. David Soutar, Myles Judd, Jonna McIver
• film do obejrzenia na: Netflix

– Jest coś takiego w Sunderlandzie, w jego rdzeniu… Ciężko to opisać, ale to styl bycia, coś tkwiącego głęboko, co sprawia, że trudno jest wydobyć z niego cały potencjał – powiedział niegdyś Gustavo Poyet.

W sumie ten cytat dość dobrze oddaje klimat dokumentalnego serialu o ekipie “Czarnych Kotów”, która próbuje uporać się z rozmaitymi problemami po spadku z Premier League. Niby Sunderland to nie jest najbardziej interesująca drużyna na świecie, a jego zawodnicy nie są topowymi gwiazdorami, a jednak “Sunderland aż po grób” ogląda się lepiej niż większość superprodukcji opowiadających o postaciach ze świecznika. Jedyne, czego można się w przypadku tego serialu przyczepić to… tłumaczenie, no ale o to trudno mieć pretensje do reżyserów czy scenarzystów, więc przymykamy oko.

6. TRENER ZORAN I JEGO “AFRYKAŃSKIE TYGRYSY”

• produkcja: Wielka Brytania
• rok produkcji: 2014
• reżyseria: Sam Benstead
• film do obejrzenia w: BBC

Jest w tym filmie wszystko. Mnóstwo humoru, ale i wiele scen prowokujących wzruszenie. Trochę patosu. Czasami może przesadzonego, lecz cała narracja została tak sprawnie i nienachalnie poprowadzona, że człowiek dopiero po seansie uświadamia sobie, iż twórcy wodzili go za nos. Reżyser Sam Benstead opowiedział historię charyzmatycznego i lekko zwariowanego trenera Zorana Đorđevicia, który podejmuje pracę w reprezentacji Sudanu Południowego. Szkoleniowiec-obieżyświat zaraża swoich afrykańskich podopiecznych bałkańską mentalnością, dodatkowo podkreślaną przez odpowiednio dobraną muzykę, kontrastującą z krajobrazem Czarnego Lądu.

Serbski szkoleniowiec wylądował w kraju, który niepodległość uzyskał po trwającej pół wieku wojnie domowej. Pochłonęła ona przeszło 2 miliony istnień. Jak nietrudno się domyślić, reprezentowanie narodowych barw dla ludzi z Sudanu Południowego znaczy szalenie dużo. – Śmierć stała się stylem życia w Sudanie – mówi jeden z piłkarzy. – Nie jesteśmy politykami, jesteśmy tylko piłkarzami, ale wierzymy, że nasz wysiłek może przynieść pokój do miejsca, które przyzwyczaiło się już do wojny.

Trudno w tej chwili dorwać film na którejś z najpopularniejszych platform internetowych, ale polujcie na niego. Warto, gwarantujemy.

5. SZEŚCIU WSPANIAŁYCH Z MANCHESTERU UNITED

• produkcja: Wielka Brytania
• rok produkcji: 2013
• reżyseria: Benjamin Turner, Gabe Turner
• film do obejrzenia na: Amazon Prime / Vimeo

Niby prosta opowieść o wychowankach Manchesteru United, ale została skąpana w tak aromatycznym sosie polityczno-społeczno-popkulturowym, że ostatecznie otrzymaliśmy znacznie więcej niż tylko kolejny dokument o słynnych piłkarzach i kultowej drużynie.

Class of ’92

Celnie napisał w swojej recenzji Jakub Piwoński z portalu film.org.pl: – Widzom, którzy z piłką nożną wiele wspólnego nie mają, także polecam seans tego dokumentu. A to dlatego, że w formułowanym morale stanowi pochwałę uniwersalnych wartości, takich jak: poświęcenie, lojalność i jedność, wpisujących się w odwieczną filozofię Manchesteru United. Cechy te, uzupełnione dozą uporu i determinacji, poprowadziły bohaterów filmu do ostatecznego triumfu. I mogą do niego doprowadzić także nas, bez względu na charakter wymierzonego celu.

4. NEXT GOAL WINS

• produkcja: Wielka Brytania
• rok produkcji: 2014
• reżyseria: Mike Brett, Steve Jamison
• film do obejrzenia na: Amazon Prime

W 2001 roku Australijczycy pokonali reprezentację Samoa Amerykańskiego aż 31:0, wystawiając swoich oponentów na całkowite pośmiewisko. Stwierdzenie “wynik poszedł w świat” jeszcze nigdy nie było tak prawdzie. Rezultat bezprecedensowej klęski znalazł się nawet w Księdze Rekordów Guinnessa i nikt nie wnikał w szczegóły sprawy. Choćby takie, że praktycznie wszyscy podstawowi zawodnicy samoańskiej drużyny zostali pozbawieni możliwości wystąpienia przeciwko Australii z powodu problemów paszportowych i Socceroos w praktyce zlali drużynę skleconą naprędce z juniorów. Właśnie ten mecz jest swoistym punktem wyjścia dla dokumentu “Next goal wins”. Twórcy przedstawiają dążenia reprezentantów Samoa do poprawy swoich umiejętności. Drużynę wspiera w tych staraniach pochodzący z Holandii szkoleniowiec – Thomas Rongen.

Naprawdę piękny film, zresztą nagrodzony na wielu festiwalach. Zupełnie nas nie zaskakuje, że rozpoczęły się już prace nad fabularną interpretacją tej historii. I to z gwiazdorską obsadą, ponieważ w rolę Thomasa Rongena ma się wcielić Michael Fassbender.

3. NIEWYKONALNE ZADANIE

• produkcja: Wielka Brytania
• rok produkcji: 1994
• reżyseria: Ken McGill
• film do obejrzenia na: BBC / YouTube

Nie sposób się podczas tego filmu nie uśmiać, choć opowiada on w gruncie rzeczy o osobistej tragedii Grahama Taylora. Szkoleniowca, który w 1993 roku poległ z reprezentacją Anglii w eliminacjach do mistrzostw świata w USA i zyskał w Anglii status graniczący między “wrogiem publicznym numer jeden” a “narodowym pośmiewiskiem”. Media go po prostu zniszczyły. Rozszarpały. Szczytem wszystkiego okazał się wówczas gol stracony przez podopiecznych Taylora na Wembley w konfrontacji z San Marino. Angielską defensywę zaskoczył sprzedawca ze sklepu z elektroniką. Niedługo potem selekcjoner zrezygnował, a w The Sun pożegnał go nagłówek (w wolnym tłumaczeniu): “W końcu ten bałwan Taylor odchodzi”.

Kiedy Taylor zgadzał się na wpuszczenie kamer do szatni swojego zespołu, nie mógł podejrzewać, że eliminacje zakończą się dla Anglii katastrofą. Między innymi dlatego ten dokument jest tak dobry. Opowiada o klęsce “Synów Albionu” od a do z, od środka. Niewiele jest tutaj zabiegów artystycznych, jakichś tanich sztuczek. Widzowie otrzymali od twórców samo mięcho. Zresztą kilka powiedzonek Taylora weszło do codziennego użytku.

Ciekawie też popatrzeć na polsko-angielskie starcia z lat 90. z perspektywy drugiej strony.

2. DWÓCH ESCOBARÓW

• produkcja: USA / Kolumbia
• rok produkcji: 2010
• reżyseria: Jeff Zimbalist, Michael Zimbalist
• film do obejrzenia na: ESPN

– Opowiadając historię Andresa Escobara, chcieliśmy dowiedzieć się, jak do tego doszło. Nie interesowało nas ustalanie, kto konkretnie pociągnął za spust tej feralnej nocy, staraliśmy się zrozumieć, w jakim społeczeństwie możliwe było zabicie piłkarza za błąd popełniony na boisku. To był punkt wyjścia naszego śledztwa. To nie miał być film z serii „kto zabił”, lecz społeczny dramat. By zrozumieć, co się wydarzyło, musieliśmy pokazać, na czym polegał narkofutbol. Nikt wcześniej nie zbadał tego fenomenu, trzeba było przybliżyć realia karteli i wojny narkotykowej. A to oznaczało wprowadzenie do historii drugiego Escobara, Pablo – opowiadał reżyser Jeff Zimbalist na łamach “Przeglądu Sportowego”.

Nawet po dziesięciu latach, gdy pewne rozwiązania zastosowane przez twórców zdają się już delikatnie trącić myszką, dokument “Dwoch Escobarów” ogląda się kapitalnie. To jedna z tych pozycji, jakie z całą pewnością spodobają się także osobom nieszczególnie zafascynowanym futbolem. Bo i tematyka wzięta na tapet przez Jeffa i Michaela Zimbalistów wykracza dalece poza kwestie czysto sportowe.

Dokument fenomenalny, choć niezwykle przygnębiający w swej wymowie.

Przypominający, że za każdym kolorowym piłkarskim świętem, które pięknie wygląda na ekranie telewizora, kryje się brud przestępczości, polityki i wiele innych, ponurych dramatów. Znów odwołamy się do wywiadu reżysera w “Przeglądzie”: – Część osób zastrzegła, że będzie mówić jedynie o piłce nożnej, pominie narkotyki i politykę. Kiedy stawały przed kamerą, zapalaliśmy światła, atmosfera sprzyjała koncentracji, z nami czuły się bezpiecznie. Wtedy decydowały się: „pieprzyć to, powiem wszystko”. I to był sukces. (…) Po dwóch, trzech godzinach wywiadu wielu rozmówców płakało. Wielokrotnie słyszeliśmy, że to było oczyszczające przeżycie, ważne i potrzebne.

1. DIEGO

• produkcja: Wielka Brytania
• rok produkcji: 2019
• reżyseria: Asif Kapadia
• film do obejrzenia na: HBO GO

Niesamowitą furorę zrobił ten dokument. Zasłużenie. Jest to bowiem dzieło ze wszech miar znakomite. Opowiada o fascynującym człowieku w sposób – no właśnie – fascynujący, a to wcale nie jest takie oczywiste. Nawet historię Maradony można bowiem położyć. Asif Kapadia dokonał tymczasem sztuki niemalże niemożliwej – sportretował postać, wydawać by się mogło, znaną już wszystkim na wylot i odkrył ją na nowo.

Pięknie o tym pisał Krzysztof Stanowski: – Film „Diego” dla mnie to opowieść o byciu osaczonym. O miłosnym uścisku, który cię dusi. O ludziach, którzy kochają cię świadomie, ale nieświadomie: zabijają. Nie jesteś nawet zwierzakiem w ZOO, bo zwierzak ma swój wybieg, otoczony nieprzekraczalnym ogrodzeniem. Jesteś przytulanką, przekazywaną z rąk do rąk, wreszcie lądującą na ulicy, zadeptywaną przez napierający tłum.

Diego Maradona

– Chcą cię musnąć, chcą porozmawiać, chcą pocałować („Nie w usta!” – krzyczy raz Diego), chcą uprawiać z tobą seks. Są w tym filmie sceny niepozorne, właśnie polegające na pokazaniu tych niewinnych klepnięć Maradony w ramię. Jedno, drugie, trzecie, czwarte, piąte… Ścisk, nieludzki. Hałas. Napór. Żeby nie zostać zgniecionym, musisz siedzieć w samochodzie. W samochodzie, w który ludzie uderzają rękami – w maskę, w szybę, robią zdjęcia, łapią za klamki… Huk. Niepokój. Każdy z osobna chce dla ciebie dobrze, ale wszyscy razem: zabijają cię dzień w dzień. Niszczą ci życie.

Jeśli ktoś jakimś cudem jeszcze filmu “Diego” nie oglądał, niech natychmiast – albo jeszcze szybciej! – nadrobi tę oburzającą zaległość.

DOBRE DOKUMENTY, KTÓRE NIE ZAŁAPAŁY SIĘ DO RANKINGU

Oczywiście na tak krótkiej liście nie udało się zawrzeć wszystkich filmów dokumentalnych o futbolu, na które warto poświęcić godzinkę czy dwie. Dość powiedzieć, że do rankingu nie załapała się ani jedna polska produkcja. Łapcie zatem kolejne propozycje:

• City! (1981) – Nie lada smakołyk dla wszystkich sympatyków brytyjskiego futbolu. Produkcja ma już swoje lata, lecz wcale jej to nie zaszkodziło. Przeciwnie, dodaje jej to uroku i klimatu. Twórcom dokumentu udało się zebrać naprawdę genialny materiał. Zobaczcie zresztą sami na YouTube.
• W kadrze – Korea 2002 (2002) – Tomasz Smokowski za kamerą, pan trener selekcjoner Władysław Jerzy Engel płomiennie apeluje o zupełnie inną grę i zupełnie inną walkę, a Tomasz Hajto doradza Jacy, żeby, kurwa, nawinął na lewą, na prawą. Klasyk, mnóstwo smaczków i świetnie oddany klimat pierwszego mundialu z udziałem reprezentacji Polski po szesnastoletniej przerwie. Do obejrzenia na YouTube.
• Sędziowie / Zabić sędziego (2009) – bardzo dobry dokument z obrazkami z życia i pracy arbitrów. Film szczególnie ciekawy z perspektywy polskich kibiców, ponieważ odsłania m.in. kulisy pracy Howarda Webba podczas meczu Polska – Austria na Euro 2008. Jest na YouTube.
• Kasmirski. Historia de Filipe Luis (2019) – świetna robota Mateusza Święcickiego z kanału 2AngryMen TV, który opowiedział historię Filipe Luisa – brazylijskiego obrońcy o polskich korzeniach. Oczywiście do obejrzenia na YouTube.
• Wimbledon FC 1986/87 (1987) – dokument ma już swoje lata i został zrealizowany w mocno oldschoolowym stylu, ale wciąż ogląda się go z przyjemnością. “Szalony gang” to taka kapela, o której nie da się chyba nakręcić słabego materiału. Jest na YouTube.
• 7 dni do mistrzostwa (2007) – historia GKS-u Bełchatów wojującego do samego końca o mistrzostwo kraju. Warto rzucić okiem tylko dla cmokania i gwizdania Oresta Lenczyka, ale smaczków jest znacznie więcej. Można obejrzeć na YouTube.

Orest Lenczyk

• Od tragedii do triumfu. Historia zambijskiego futbolu (2013) – interesujący dokument o reprezentacji Zambii. W 1993 roku śmietanka najlepszych zawodników z tego kraju zginęła w katastrofie lotniczej (w tym Derby Makinka znany z gry w Lechu Poznań), a niespełna dwie dekady później kolejne pokolenie sięgnęło po Puchar Narodów Afryki. Film dostępny na YouTube.
• Dekada GieKSy (2019) – sympatyczna opowieść o historii GKS-u Katowice. Rzecz jasna jest na YouTube.
• Historia Ruchu to historia ludzi, którzy za nim stoją (2020) – na dokument o Ruchu Chorzów również warto poświęcić półtorej godziny. Ten film także możecie zobaczyć na YouTube.
• Droga po puchar (2004) – znakomity materiał autorstwa Dariusza Kozelana. Wśród kibiców Lecha Poznań film właściwie kultowy, ale i ludzie, którzy nie są bezpośrednio związani z “Kolejorzem” na pewno będą się dobrze bawić podczas seansu. Jest na YouTube.
• Zidane – portret XXI wieku (2006) – z jednej strony transmisja mecz piłkarskiego, z drugiej – artystyczna superprodukcja. Warstwy metaforyczno-socjologicznej filmu nie oceniamy, ale dokument co do zasady warto obejrzeć, ponieważ pozwala na prześledzenie futbolowego widowiska z nietypowej perspektywy.
• Biało-czerwoni z Chrząstawy (2014) – skoro centralną postacią filmu jest pan prezes Bohdan Kwaśniak, to zwyczajnie nie wypada takiej produkcji nie obejrzeć. Można znaleźć na YouTube.
• This is football (2019) – Rwanda, Japonia, Niemcy, Islandia… “This is football” to fascynująca podróż po świecie futbolu. Niektóre odcinki dość powierzchowne, ale i tak ogląda się przyjemnie.
• Inshallah, Football (2010) – tylko z pozoru jest to dokument o futbolu. W rzeczywistości otrzymujemy bardzo pogłębiony obraz Indii. Twórcy mieli zresztą spore problemy, by przedrzeć się przez cenzorskie zasieki. Film dostępny na portalu Culture Unplugged.
• Hillsborough (2014) – Genialny dokument o jednej z największych stadionowych tragedii w całej historii futbolu. Daniel Gordon opowiada o tych dramatycznych wydarzeniach w sposób z jednej strony wnikliwy, a z drugiej – przejmujący. Naprawdę mocna rzecz. Watch Documentaries.

Bohdan Kwaśniak

• Futbol z ideą (2009) – opowieść o drużynie piłkarskiej Associação Académica de Coimbra, która stanowiła jeden z najważniejszych ośrodków studenckiego oporu przeciwko dyktatorskiej władzy w Portugalii. Można obejrzeć na YouTube.
• Maradona wg Kusturicy (2008) – Emir Kusturica raczej chciał tym filmem wyrazić osobiste uwielbienie względem Diego Maradony, niż rzetelnie go sportretować. Film ma jednak swoje wielkie momenty, dlatego warto go obejrzeć, nawet ze świadomością, że został wykonany bardzo powierzchownie i chyba można nawet powiedzieć, że niezbyt szczerze.
• Asia’s Notorious Match Fixers (2019) – niestety, temat znacznie ciekawszy niż realizacja. Obejrzeć można, choć cudów się nie spodziewajcie. Dostępny na YouTube.
• “Szalony Gang” (2014) – jeszcze jedna pozycja o niezapomnianej ekipie Wimbledonu i jej triumfie w Pucharze Anglii. Znacznie nowsza niż ta wymieniona wcześniej. Dostępna obecnie na portalu Watch Documentaries.
• Sędzia (2010) – szwedzka produkcja przedstawiająca losy arbitra Martina Hanssona podczas mundialu w RPA. Bardzo dobra rzecz, możecie obejrzeć na Vimeo z angielskimi napisami.
• 11 metrów (2011) – dokument o  Agostino Di Bartolomeim – legendarnym kapitanie AS Romy, który popełnił samobójstwo w wieku 39 lat. W ostatnich latach swojego życia zmagał się z depresją. Film dostępny na portalu Culture Unplugged.

Jeżeli komuś to by nie wystarczyło, no to polecić możemy także takie filmy jak: Plan czteroletni (2012), Ginga (2015), Steven Gerrard – Make Us Dream (2018), Manu: High on Wheels (2010), All or Nothing: Manchester City (2018); Tottenham Hotspur (2020), Trainer! (2013), Zemanlandia (2009), Mundial. Gra o wszystko (2013), Wierzę w cuda (2015), Pelada (2010), Take the Ball, Pass the Ball (2018), Zanetti Story (2015), From the Streets to the Fields (2012), George Best: All By Himself (2016), Mecz ich życia (2002), Les Bleus (2016).

Na pewno jakieś interesujące tytuły pominęliśmy, albo po prostu sami ich nie znamy. Jeżeli macie swoje propozycje – zostawcie je koniecznie w komentarzach, być może dorzucimy któryś z nich do listy!

fot. NewsPix.pl