Było niezwykle klimatyczne „You’ll never walk alone”. Była dwójka do granic charyzmatycznych menedżerów przy linii. Były wypełnione po brzegi trybuny, które podziwiały zawodników wartych łącznie setki milionów funtów. Zabrakło jednak tego, co jest solą futbolu i co potrafi stworzyć widowisko. Zabrakło bramek. A te, zwłaszcza w drugiej połowie, pewnie by padły, gdyby nie kosmiczna forma Davida De Gei.
Nie będziemy ukrywać, że jesteśmy mocno zawiedzeni derbową konfrontacją pomiędzy Liverpoolem a Manchesterem United. Na boisku masa nazwisk, które gwarantują jakość – Pogba, Ibrahimović, Sturridge czy Rashford. I mecz, którego nie powstydziłaby się Ekstraklasa w piątkowe późne popołudnie.
Bardzo wolno rozkręcali się dziś przede wszystkim „The Reds”, bo przez praktycznie całą pierwszą połowę nie potrafili dojść do głosu. Inicjatywę miał głównie Manchester United, ale i z tego nie za wiele wynikało. Jasne, goście byli częściej przy piłce, niby kręcili się wokół szesnastki Liverpoolu, ale gdy przyszło co do czego, to pomysłu na sfinalizowanie akcji brakowało. W zasadzie najczęstszy schemat opierał się na wrzutkach w stronę Ibrahimovicia, ale były to raczej farfocle na alibi niż zdalnie sterowane pociski.
Tak naprawdę właściwa część przedstawienia rozpoczęła się dopiero po zmianie stron, a rolę pierwszoplanową przejęła ekipa Kloppa. Manchester przez długie minuty głównie statystował przyglądając się temu jak przeciwnik nakręca się kolejnymi akcjami. I pewnie teraz mówilibyśmy o wygranym przez „The Reds” spotkaniu gdyby nie David De Gea, który postanowił w pojedynkę skraść show.
Hiszpan najpierw kapitalnie wyciągnął się, by odbić strzał Emre Cana, a potem popisał się fantastyczną paradą przy strzale Coutinho.
What a save, David de Gea 👏 pic.twitter.com/HRw4hfYWzn
— Weekend Football (@weekendfootball) 17 października 2016
Liverpool się nie zniechęcał, atakował dalej i dalej, rywala próbował ukąsić raz wjeżdżając skrzydłami, a raz środkiem pola. Na nic jednak się to zdało, bo albo czujnie interweniował na przed polu De Gea, albo rzutem na taśmę wślizgiem interweniował któryś z obrońców.
Czy kogoś oprócz bramkarza MU możemy szczególnie wyróżnić za to spotkanie? Jeśli kogokolwiek, to właśnie defensorów, bo to głównie oni błyszczeli na boisku. Leżały za to kompletnie formacje ofensywne, bo ani Ibrahimović do spółki z partnerami nie potrafił stworzyć zagrożenia, ani też Firmino z resztą ferajny nie mógł znaleźć sposobu na pokonanie De Gei.
