Czwartek, godzina 21, mecz Tottenhamu z Liverpoolem. Nie wiemy, jaką ruderę musiałaby ratować Magda Gessler, czy co tam leci o tej porze w telewizji, byśmy zmienili kanał. To spotkanie po prostu trzeba było obejrzeć, bo szanse, że będzie się działo, były cholernie duże. Liverpool podrażniony ostatnimi porażkami, czy to z Burnley, czy Manchesterem United, goniący czołówkę Tottenham. Obiecywaliśmy sobie sporo. I sporo dostaliśmy.
Są mecze na które można się „spóźnić” i 90 minut, nie tracąc jednocześnie nic, a tutaj lądowanie na kanapie pięć minut po czasie kosztowało widza wiele. Najpierw kapitalną patelnię zmarnował Mane, który w sytuacji właściwie sam na sam z Llorisem nie trafił w bramkę – źle ułożył stopę i wyszedł klops, a okazję miał zacną. No i wydawało się, że powiedzonko o niewykorzystanych sytuacjach szybko zbierze swoje żniwo. Son wpakował bramę po krótkim rogu, ale ostatecznie to trafienie nie zostało uznane. Oczywiście przez, a może raczej dzięki VAR-owi. Koreańczyk był na spalonym. Nie w momencie, kiedy ruszał do prostopadłego podania, ale gdy zgrywał piłkę. Wystawał minimalnie, o piętę, ale jednak.
Co ciekawe, druga sytuacja Sona w pierwszej połowie rozegrała się na podstawie podobnego scenariusza. Najpierw zaatakował bowiem Liverpool, ale Lloris poradził sobie z dość przeciętną próbą i zaraz odpowiedziały właśnie Koguty. Son miał naprawdę sympatyczną okazję, sporo miejsca i czasu, odległość od bramki wcale nie jakaś daleka, ale tym razem – mimo legalnej pozycji – uderzył źle. Za lekko, w środek, Alisson musiał złapać tę piłkę.
A Liverpool, cóż, najwyraźniej uznał, że jak nie strzeli trzeciej sytuacji, to tym razem Tottenham naprawdę mu konkretnie odpowie, więc już nie cudował. Mane dostał świetne podanie w pole karne, przyjął je na klatkę, popatrzył, zagrał do Firmino i Brazylijczyk z najbliższej odległości otworzył wynik.
I teraz ciekawi jesteśmy: czy była osoba, która spóźniła się i na pierwszą, i na drugą połowę?
Jeśli tak – gratulujemy! W 49. minucie było już 2:1 dla Liverpoolu. Niesamowite, ale co – taka jest Premier League. Najpierw trafił Alexander-Arnold. Lloris poradził sobie z uderzeniem Mane, natomiast dość przeciętnie – niby wybił do boku, jednak wprost pod nogi Anglika, który nie miał problemu ze strzeleniem gola. Tottenham, jako się rzekło, odpowiedział szybko, za sprawą rakiety ziema-powietrze Hojbjerga. Ale mu siadła z dystansu… Kapitalny traf.
Niestety dla kibiców Tottenhamu – Koguty nie poszły za ciosem – to było ich jedyne celne uderzenie w tej połowie, a przecież też nie po jakiejś udanej akcji, takie próby najczęściej lądują na dachu. Tam weszło, natomiast nie było to potwierdzenie dobrej postawy ekipy Mourinho po przerwie – jak musiał zejść Kane, to w ofensywie byli całkowicie bezzębni. Liverpool może nie prowadził gry, ale był po prostu konkretniejszy. Pierwszą próbę podwyższenia wyniku słusznie zabrał mu VAR. Firmino na środku pola zagrywał ręką i może od bramki dzieliło to ze trzy podania, to jednak Brazylijczyk wyraźnie sobie pomógł, miało to wpływ na całą historię.
Natomiast gol na 3:1 i tak padł.
Alexander-Arnold wrzucił, całkiem nieźle, natomiast Rodon powinien to skasować. Tyle że nie skasował, puścił piłkę dalej, a Mane tym razem był skuteczny. I po meczu.
Chyba kamień z serca spada kibicom Liverpoolu. Na zwycięstwo w lidze czekali przecież od 19 grudnia, po drodze notowali bardzo przykre wyniki. Nadal trudno im będzie myśleć o tytule, ale walka się toczy choćby o Ligę Mistrzów. Wiadomo, raczej sobie nie wyobrażamy LM bez nich, natomiast przy formie z poprzednich dni… Nie takie absencje pamięta futbol.
Tottenham – Liverpool 1:3
Hojbjerg 49′ – Firmino 45+4′ Alexander Arnold 47′ Mane 65′
Fot. Newspix
