Do tej pory mówiło się: młody, utalentowany, z wielkim potencjałem. Liczby nie do końca to jednak potwierdzały. W ten weekend dla Piotra Zielińskiego nastąpił jednak pewien przełom. Zagrał świetny mecz dla Empoli, chyba najlepszy w swojej karierze, zdobył gola i zaliczył asystę. Zagrał tak, że włoskim ekspertom opadła szczęka. Tak, że kibice w Udinese żałują, że nie ma go na Friuli, a kibice Empoli, że nie został sprowadzony na zasadzie transferu definitywnego. Nie, nie przesadzamy.
Ma 21 lat, a w Serie A rozegrał już ponad 50 meczów. Wynik godny podziwu i wśród polskich piłkarzy raczej niespotykany. Do tej pory od czasu do czasu zaliczał asysty, ale teraz w końcu zdobył pierwszą bramkę w klubowej piłce. Nie licząc reprezentacji, dla której trafił trzykrotnie, ostatni raz ponad dwa lata temu. I chociaż Empoli do potentatów nie należy, to dla Zielińskiego jest znakomitym polem do popisu. W tym sezonie trener, jeśli tylko to możliwe, stawia na niego z przyjemnością. A to przekuwa się na doświadczenie i progres, który w końcu widać gołym okiem, także w statystykach.
Po wygranym 2:0 meczu z Genoą, w którym poprowadził kolegów za rękę, nie było szans, żeby uciec przed dziennikarzami. Ci oblegli go w strefie mieszanej, zadając stertę mniej czy bardziej banalnych pytań. Zieliński cierpliwie odpowiedział na wszystkie, bardzo sprawnie posługując się językiem włoskim, na co szczególną uwagę zwrócili sami Włosi, będąc pod wrażeniem. Najpierw awans na mistrzostwa Europy z Polską, potem pierwszy gol w Serie A. To trzeba było uczcić, więc obiecał postawić obiad.
Chłopak rośnie w oczach. Do tej pory najczęściej jego występ można było określić kilkoma słowami. Że zagrał, że odhaczył kolejny mecz. Teraz przyciągnął uwagę na dobre.
