Włochy

Kadra reprezentacji Włoch na Euro 2020

Włochy: Analiza reprezentacji

Wpadka, przez którą Italii zabrakło na ostatnim mundialu, sprawiła, że nowe pokolenie mieszkańców południa Europy jedzie na EURO głodne jak nigdy. Nowe pokolenie w dosłownym tego słowa znaczeniu, bo w kadrze Roberto Manciniego znajdziemy blisko dwukrotnie mniej piłkarzy z trójką z przodu niż podczas zwycięskiego mundialu w 2006 roku. Italia to nie jest już ekipa weteranów. To zespół, który napędzają wschodzące talenty światowego futbolu.

Gianluigi Donnarumma strzeże bramki. Nicolo Barella to najważniejsza postać środkowej strefy boiska. Federico Chiesa napędza skrzydła. Żadne z nich żółtodzioby, to pełnoprawni liderzy zespołu.

Zmienia się nie tylko pokolenie na murawie, ale też sposób gry Włochów. Wiadomo, że catenaccio to trochę mit, bo choć był taki moment w historii włoskiej piłki, to jednak przez lata łatwa defensywnej, pragmatycznej Italii, była – no właśnie – łatką. Natomiast faktem jest, że dopiero kadra Manciniego pokazała ofensywną dominację. Średnia bramek 2,42 na mecz jest blisko tak dobra jak średnia z czasów Vittorio Pozzo. Czyli selekcjonera, który wygrał z Włochami dwa mistrzostwa świata i Igrzyska Olimpijskie. W najnowszej historii Squadra Azzurra takich wyników próżno szukać. Musielibyśmy cofnąć się do lat 90., żeby znaleźć skuteczną ofensywę Włochów, która niosła za sobą sukcesy. Ale Italia Arrigo Sacchiego nie wychyliła się nawet poza średnią 2,00.

Czy można to tłumaczyć faktem, że Włosi często grali z rywalami niższej klasy? Pewnie po części tak. Ale i tak nie każdy selekcjoner potrafił tak gnieść słabszych od siebie. Z czołowymi ekipami Italia też dawała radę. W obecnej edycji Ligi Narodów nie przegrała ani razu, a taka sztuka udała się tylko dwóm drużynom. W poprzedniej smak porażki poznała raz. To nie może być przypadek. Rodacy Manciniego wierzą, że to on jest gościem, który przełamie ponad 50-letnią passę bez zwycięstwa na EURO. Lider jedynej złotej drużyny, Gigi Riva, powiedział, że trener odcisnął na tej drużynie swoje piętno, nadał jej styl. Włoska federacja niedawno przedłużyła kontrakt z selekcjonerem, pokazując, że mają zaufanie do pracy, którą wykonuje.

Nie pomylimy się, twierdząc, że Squadra Azzurra reprezentuje dziś wszystko, co świeże i skuteczne w futbolu. Włosi potrafią sprawnie przechodzić z 4-3-3 w defensywie do 3-2-4-1 w grze ofensywnej. Sami doświadczyliśmy tego, jak zabójczy jest ich pomysł na grę. Jak kapitalnie potrafią założyć pressing, czy skleić składną akcję w kilka sekund, grając od nogi do nogi. Reprezentacja ma także nieodzowne zaplecze. To nie jest tak, że kiedy Roberto Mancini odwraca się w kierunku ławki rezerwowych, traci nadzieję. Sam fakt, że wśród rezerwowych znajduje się często zdobywca Złotego Buta sprzed roku, mówi wiele. Poza tym są tam tacy czarodzieje jak Manuel Locatelli czy Domenico Berardi. O defensywie nie ma nawet co wspominać: weteran Giorgio Chiellini czy liderzy dwóch medalistów Serie A – Alessandro Bastoni i Rafael Toloi – nie mają miejsca w pierwszym składzie. Demonstracja potęgi.

Skoro już rozpływamy się nad zaletami Włochów, to warto wspomnieć o najważniejszym atucie podczas mistrzostw Europy. Czyli o kapitalnej dla Italii drabince. Nie ma co ukrywać – w grupie z Turcją, Szwajcarią i Walią pierwsze miejsce jest obowiązkiem. A kiedy tak się stanie, z dużym prawdopodobieństwem Włosi trafią na Ukrainę lub Austrię. Dopiero w ćwierćfinale zespół z południa Starego Kontynentu trafiłby na Belgów, więc musiałby sprostać pierwszemu poważnemu wyzwaniu. Autostrada do finału to nie jest, jednak pierwsza część turnieju powinna być dla Squadra Azzurra łatwiejsza. Z drugiej strony jednak może to prowadzić do zguby. Wystarczy wspomnieć, że ostatnie dwa mundiale Italia kończyła za plecami Kostaryki, Urugwaju, Paragwaju, Słowacji a nawet Nowej Zelandii.

Dlatego najważniejszą misją dla Manciniego i jego podopiecznych jest zachowanie spokoju i koncentracji. Każdy wie, jaki potencjał we Włochach drzemie. Teraz po prostu nie można pozwolić sobie na to, żeby celebrować turniej jak przerwę od pracy w ciągu dnia, wciąż popularną na południu Europy. Jeśli Włosi przeniosą formę z całej kadencji Roberto Manciniego na EURO, możemy widzieć w nich solidnego kandydata do wygranej.

Wyjściowa „11” Włoch

Ostatnie mecze Włoch

Data/turniej	Gospodarze	Wynik	Goście
4 czerwca 2021 towarzyski	Włochy	- : -	Czechy		4 czerwca 2021 towarzyski
28 maja 2021 towarzyski	Włochy	7 : 0	San Marino		28 maja 2021 towarzyski
31 marca 2021 El. MŚ	Litwa	0 : 2	Włochy		31 marca 2021 El. MŚ
28 marca 2021 El. MŚ	Bułgaria	0 : 2	Włochy		28 marca 2021 El. MŚ
25 marca 2021 El. MŚ	Włochy	2 : 0	Irlandia Północna		25 marca 2021 El. MŚ

Włochy: Droga do Euro 2020

L.p.	Zespół	Pkt	M	W	R	P	Br+	Br-	+/-
1.	Włochy	30	10	10	0	0	37	4	+33
2.	Finlandia	18	10	6	0	4	16	10	+6
3.	Grecja	14	10	4	2	4	12	14	-2
4.	Bośnia i Hercegowina	13	10	4	1	5	20	17	+3
5.	Armenia	10	10	3	1	6	14	25	-11
6.	Liechtenstein	2	10	0	2	8	2	31	-29

Największe osiągnięcia historyczne Włoch

Skoro Włochy to wiadomo – cztery gwiazdki nad herbem federacji nie wzięły się same z siebie. Italia ma na koncie 10 medali największych światowych imprez:

• 4 mistrzostwa świata
• Mistrzostwo Europy
• 2 wicemistrzostwa świata
• 2 wicemistrzostwa Europy
• brązowy medal mundialu

Do tego Włosi raz znaleźli się w najlepszej czwórce mistrzostw świata i dwukrotnie dostawali się do TOP 4 EURO (w tym przypadku liczymy 4. miejsca oraz występy w półfinałach). Squadra Azzurra raz wywalczyła także medal Pucharu Konfederacji (3. miejsce) a trzykrotnie zdobywała medale Igrzysk Olimpijskich – raz złoty i dwukrotnie brązowe.

Selekcjoner reprezentacji Włoch

Niby dopiero 56 lat na karku, ale jego CV jest już bogate jak wnętrza zabytkowych włoskich pałaców. Roberto Mancini w swojej karierze trenerskiej prowadził wielkie kluby. Fiorentina, Lazio, Inter, Manchester City, Galatasaray, Zenit St. Petersburg. Ma na koncie cztery mistrzostwa (trzy z Interem, jedno z City) oraz aż sześć krajowych pucharów. Po to trofeum sięgał w Italii z trzema klubami – dwukrotnie z Interem oraz z Fiorentiną i Lazio. Puchar kraju wygrał także w Anglii oraz Turcji. Do gabloty wrzucimy mu również dwa Superpuchary Włoch i Superpuchar Anglii. Ale Mancini to nie tylko tytuły. To również trener, który uczy się i rozwija, co widać po jego drużynie. W Squadra Azzurra otoczył się wiankiem specjalistów, wśród których znalazło się miejsce dla wieloletniego reprezentanta kraju – Daniele de Rossiego.

Ciekawostki

• Jorginho i Rafael Toloi kontynuują tradycję oriundi we włoskiej kadrze. To piłkarze z włoskimi korzeniami, którzy zostali naturalizowani i grają dla kadry Italii. EURO 2020 będzie ósmym z rzędu turniejem, w którym w kadrze znaleźli się Włosi z innych zakątków świata. Po raz ostatni oriundi zabrakło w reprezentacji Włoch w 2002 roku. Najbardziej znani oriundi w XXI wieku to Mauro Camoranesi, Eder czy Thiago Motta
• Jednym z ciekawszych miejsc we Włoszech jest nieco zapomniany dziś Triest. To miasto, które było jednym z kluczowych metropolii dynastii Habsburgów. To chyba też najbardziej „multikulturowe” miejsce w Italii z racji bliskości państw bałkańskich. Przez lata między Włochami a Jugosławią trwał nawet spór o to miasto, którego ważny element stanowiła… piłka nożna. O tym jak sztucznie napompowano włoskie i bałkańskie kluby po obu stronach miasta pisaliśmy w naszym reportażu
• Mogłoby się zdawać, że Włosi są cierpliwi jeśli chodzi o selekcjonerów, ale tak nie jest. W XXI wieku tylko dwóch z nich pracowało przez cztery lata, a więc przy minimum dwóch wielkich turniejach – Giovanni Trapattoni i Cesare Prandelli. Roberto Mancini to z kolei pewien ewenement – mimo trzech lat na stanowisku ani razu nie prowadził drużyny na mistrzostwach świata lub Europy
• Tradycje związane z południem Włoch to m.in. taniec i muzyka spod znaku „Tarantella”. Południowcy wierzą, że tańcem i muzyką są w stanie „wyrzucić” z ciała jad tarantuli. To właśnie z ukąszeniami tego pająka wiążą się „Tarantella” oraz samo pojęcie tarantyzmu
• PSG to zagraniczny klub, który wysłał na mundiale i EURO najwięcej reprezentantów Włoch w historii. Łącznie z obecnym turniejem, piłkarze paryskiego zespołu dziewięć razy pojawiali się w kadrze Italii na wielki turniej. Pozostałe kluby mogą się pochwalić zaledwie 12 reprezentantami Włoch na EURO i mistrzostwach świata. Warto dodać, że w zestawieniu klubów PSG miażdży konkurencję, bo druga Barcelona dała Włochom tylko dwóch reprezentantów
• Jeśli chcecie spróbować prawdziwych włoskich przysmaków, szukajcie produktów oznakowanych jako DOP. DOP, czyli: Denominazione di Origine Protetta. Taki znak potwierdza, że produkt jest przygotowywany, a nawet pakowany zgodnie z lokalną tradycją. Przykładem takiego produktu jest Mozzarella di Bufala DOP, czyli oryginalny ser z mleka bawolego z regionu Kampania. To dzięki niemu neapolitańskie pizze mają wyjątkowy smak, ale nie tylko. Sekretem doskonałych potraw w restauracjach pod Wezuwiuszem może być także bazylia, która jest hodowana w podziemiach miasta i ma wyrazisty, wyjątkowy smak
• Francesco Caputo to kolejny przedstawiciel włoskich snajperów, którzy dojrzewają po 30-stce. 33-latek w trzy sezony uzbierał już 48 bramek w Serie A, walczył także o tytuł króla strzelców rozgrywek. Ciekawostką jest to, że Caputo jest znanym producentem piwa. Jego kraftowym browarem raczą się kumple z szatni tak w klubie, jak i reprezentacji
• Swoją oryginalnością turystów przyciągnąć może Sardynia. To prawie odrębny kraj, którego mieszkańcy mówią specyficznym językiem. Na wyspie spotkamy pozostałości po Nuragijczykach, jej rdzennych mieszkańców. Są to m.in. nuragi, tajemnicze, wysokie budowle, w których miały odbywać się rytuały magiczne. Na Sardynii wciąż żywe są historie o czarownicach, a mieszkańcy wyspy są długowieczni – średnia wieku tam przekracza 80 lat
• Jeśli Squadra Azzurra dojdą na EURO do ćwierćfinału, Robert Mancini poprowadzi zespół narodowy jako trener w 37 spotkaniach. To więcej niż sam rozegrał dla reprezentacji Włoch – 36. Jego największym sukcesem w narodowych barwach jest półfinał EURO w 1988 roku. Dwa lata później zdobył co prawda brązowy medal mistrzostw globu, jednak wówczas pełnił jedynie rolę rezerwowego
• Włochy i Islandia to dwa kraje w Europie, które odpowiadają za większość aktywnych wulkanów w Europie. Italia posiada największy z nich – Etnę – a także Wezuwiusza, Stromboli i Vulcano. Na lądowej części kontynentu Włosi nie mają sobie równych pod tym względem

Największa gwiazda reprezentacji Włoch

Reżyser gry mistrzowskiego Interu. Autor łącznie 10 goli i asyst w sezonie ligowym, ale Barelli nie rozlicza się w ten sposób. W jego przypadku ważny jest wpływ na ofensywę zespołu, dlatego nie dziwi fakt, że ma najwyższy xGBuildup w Serie A – 16,56. To oznacza, że najczęściej w lidze był zaangażowany w budowanie akcji, gdy nie miał bezpośredniego udziału przy bramce. Danych za reprezentację nie mamy, ale z pewnością byłyby podobne. Barella jest 19. najczęściej podającym piłkę w pole karne piłkarzem w pięciu najlepszych ligach Europy. Drybluje z niemal 75-procentową skutecznością, a w Serie A był szósty pod względem podań progresywnych. Co ciekawe, nieźle wypada także w walce o piłkę w powietrzu, ale to raczej się nie przyda. Mając takiego rozgrywającego w składzie aż grzech podnosić piłkę.

Włochy w liczbach

Mecze Włoch na Euro2020