Gdyby całą akcję obserwował któryś z polskich komentatorów piłkarskich, zapewne usłyszelibyśmy, że „pomysł był dobry”. Ale, jak to w przypadku przerzutów w trzeci rząd trybun lub strzałów do jeziora pod stadionem, tak i w przypadku nowego herbu Leeds United okazało się, że świetny pomysł i dobre chęci to trochę za mało. Angielski zasłużony klub, który pod swoim do-wczoraj-aktualnym herbem występował m.in. w półfinale Ligi Mistrzów, planował uhonorować wyjątkową społeczność kibiców Leeds. I zrobił coś takiego.
Salut Leeds. Charakterystyczny gest, wykonywany zarówno przez piłkarzy jak i kibiców. Taki trochę wojowniczy, trochę podkreślający charakter, grunt, że nieodzownie związany z klubową tradycją i ludźmi na trybunach. Rytuał z uderzeniem piersi pięścią pochodzi prawdopodobnie jeszcze z lat osiemdziesiątych, gdy w podobny sposób bramkę świętował Glynn Snodin. Musiał być w tym wyjątkowo przekonujący, bo przez następne trzy dekady gest powtarzano przy każdej możliwej okazji. Miało to zresztą odzwierciedlenie w klubowym sklepiku:
Klub postanowił pójść o krok dalej, robiąc zresztą to z dość poczciwym założeniem, że to hołd dla kibiców. Jesteśmy z was tak dumni, że nawet na herbie jest wasz gest. Będziecie – to znaczy ten facet bez głowy i nóg, prawdopodobnie reprezentujący was – na wszystkich klubowych gadżetach, w telewizji, na biletach, na koszulkach, wszędzie. Tak was szanujemy, tak was kochamy, że o niczym innym nie marzymy, jak tylko wymienić herb na taki, gdzie jeden z was klepie się po serduchu.
Narracja o tym, że to właśnie kibice są sercem tożsamości Leeds.
Wyszło… No jak wyszło, widzi każdy.
Wśród tradycyjnych zarzutów o sprzedanie tradycji, odwrócenie się od ideałów i skok na kasę kibiców, którzy teraz będą rzucać się na gadżety z nowym herbem, tym razem zadziwiająco dużą rolę odgrywali po prostu esteci, przekonani, że ten bezgłowy ludzik jest po prostu brzydki.
Took them 6 months, this took me 6mins at Work and it’s already improved #LUFC #MOT pic.twitter.com/Hd3HS8kCrj
— Kieran Robinson (@KieranJRobinson) 24 stycznia 2018
Krytyka spadła także na sposób prezentacji herbu – przekonywanie o 6-miesięcznych badaniach, w których uczestniczyć miało nawet 10 tysięcy kibiców, bajka o tym, że to nie herb na stulecie wypadające w przyszłym roku, ale na kolejne sto lat. Momentalnie ruszyła internetowa petycja do właściciela klubu, Andrei Radrizzaniego, z prośbą o powrót do starego herbu. W niecałe dwa dni podpisy złożyło blisko 75 tysięcy fanów. Leeds zapowiedziało dziś rano, że konsultacje zostaną otwarte ponownie i dopiero po nich zostanie podjęta decyzja, co do dalszych losów najważniejszego symbolu klubu.
Dalszy ciąg jest łatwy do przewidzenia – po dyskusjach z fanami klub przeprosi i wycofa się rakiem, loga używając do jakichś akcji związanych ze stuleciem, ale nie jako nowy herb klubu. Radrizzani zresztą powinien dość szybko odzyskać zaufanie kibiców – odkąd wszedł w klub w maju 2017 roku, luzując kontrowersyjnego Massimo Cellino, podjął szereg dobrych decyzji. Odkupił Elland Road, dzięki czemu stadion w Leeds po 13 latach powrócił w ręce klubu, w struktury włączył także kobiecą drużynę. Przebudował skład, Leeds wprawdzie nadal jest w środku tabeli (trzy punkty straty do szóstego miejsca, pierwszego, które daje szansę na awans do Premier League po barażach), ale na tle problemów finansowych sprzed jeszcze paru lat – to zupełnie inna rzeczywistość.
Herb to pierwsza poważna wtopa, ale biorąc pod uwagę szybką reakcję – raczej nie przekreśli Radrizzaniego w oczach fanów The Peacocks. Jedynie ci z Zenitu znów mieli okazję się pośmiać…
