To miał być największy talent wyprodukowany przez akademię Legii, i w ogóle największy talent ostatnich lat w naszej piłce. Różnie na niego mówiono – polski Messi, turbopiłkarz czy gość, na którym Legia zarobi kiedyś pierdyliard euro. Aleksander Jagiełło. Co u niego słychać?
Otóż Jagiełło nie łapie się do składu w I-ligowej Arce Gdynia. Co prawda w rundzie jesiennej był jeszcze piłkarzem wyjściowej jedenastki, ale w jego grze cholernie brakowało efektywności – tylko jeden gol i jedna asysta. W ogóle w całej seniorskiej karierze Olek zdobył trzy bramki i tyle samo razy asystował, co raczej nie rzuca na kolana. A teraz, w dwunastu ostatnich meczach, ledwie trzy razy zagrał ogony. A we wczorajszym spotkaniu z Wisłą Płock zabrakło dla niego miejsca nawet na ławce rezerwowych.
Pamiętamy te wszystkie burze medialne związane z osobą Jagiełły. Mylił się co do niego Jan Urban, mylili się Czesław Michniewicz i Henning Berg. Pomylił się nawet kamerzysta, który nakręcił, jak Jagiełło przegrywa sprint Bartoszem Ślusarskim. Ciekawi jesteśmy, gdzie dziś są ci wszyscy piewcy talentu Olka i jakie argumenty przedstawią na jego obronę.
Dobra, powiecie że Jagiełło ma dopiero dwadzieścia lat i jeszcze wszystko przed nim. Problem w tym, że póki co za wiele nie pokazał i od dłuższego czasu jedzie na opinii wiecznego talentu. Gdzie mu tam do urodzonego tego samego dnia Karola Linetty’ego albo półtora miesiąca starszego Ondreja Dudy? Rówieśnicy Jagiełły rozdają dziś karty w Ekstraklasie, a on sam właśnie pogubił się na zapleczu. Jakkolwiek patrzeć, wiek nie może być tutaj żadnym wytłumaczeniem.
Cóż, wszystko wskazuje na to, że Jagiełło jednak nie zostanie drugim Messim. Co więcej, bez włączania PlayStation daleko mu nawet do bycia drugim Koseckim.
