Podczas gdy w tym sezonie wszystkie polskie drużyny dawno zdążyły odpaść z pucharów na mniej lub bardziej zarośniętych kartofliskach, sześć lat temu dwie polskie drużyny wyszły z fazy grupowej Ligi Europy.
To był naprawdę emocjonujący sezon w wykonaniu polskich drużyn. Śląsk przeszedł Dundee i Lokomotiv Sofia, dobijając się aż do rundy Play-Off. Legia miała być skazana na pożarcie już w Turcji, a tymczasem odprawiła z kwitkiem Gaziantepspor, a potem Spartak Moskwa. Nie trafiła może do grupy śmierci, ale nie żartujmy – Hapoel Tel Awiw i Rapid Bukareszt to nie są dla polskich drużyn ekipy, na które można patrzeć z góry.
Wisła? Jak można zapomnieć tamten sezon. Kto wie jak potoczyłyby się losy Białej Gwiazdy, gdyby wtedy udało się wyważyć drzwi do Ligi Mistrzów, zatrzaśnięte z hukiem de facto w ostatniej chwili. Powiedzieć, że faza grupowa z Twente, Fulham i Odense była emocjonująca, to nic nie powiedzieć. Przecież wydawało się po pierwszych meczach, że wiślacy spełnią wyłącznie rolę statystów, a tymczasem wyszarpali awans w ostatnich sekundach. Oto ile znaczy walka do końca.
O w miarę korzystne losowanie pierwszej wiosennej rundy zadbał pierwszy ambasador polskiej piłki, Zdzisław Kręcina. Losowanie było wyjątkowo korzystne dla Wisły, która trafiła Liege, mniej dla Legii, która musiała zmierzyć się ze Sportingiem.
Czy można było pomarzyć o ograniu Sportingu i Liege? Pewnie, nie brakowało tak wiele, to były w gruncie rzeczy mecze na ostrzu noża. Trochę szczęścia, a mógł być pierwszy wiosenny skalp pucharowy polskiej drużyny. Niestety, na takowy czekamy do dziś.
